Yaşamak bambaşkaydı günler zalimdi sevdasız
Sevmeyi unutmuş, kurumuştu yüreğim
İçimde bir boşluk vardı ne artı ne eksi
Hayat hiç şans tanımıyordu bana
Gönlümün isyan bayrağını çekmişti kadere

Ümitsiz bir bekleyişin deminde tanıdım seni
Ruh güzelliğin dışına yansımış bir melek gibi saf
Akan sular misali duru ve berrak
Sessizlik sonrası bir fırtına koparak
Biri dedi kalbimin sesi…

Yağmur yüklü bulutlardan farksızdın
Bereket yağmurları yağdırdın dünyama
Kuruyan yüreğimden sevgiler filizlendi
Kabına sığmaz oldu gönlüm seni görünce
Ruhumda ki boşluğu doldurdun sen

Bir zamanlar “basit bir şairdim” eli kalem tutan
Ne kalem yazardı ne kâğıtlar dolardı
Hemen kaçardı ilham perilerim
Seni tanımadan önce
Hep yarım hep sönük kaldı şiirlerim

Şimdi ellerim titriyor yüreğim hızlı çarpıyor
Seni görünce gözlerimin içinde
Adeta korkuyorum sevmekten
Acaba sevmekten mi, yoksa sevilmemekten mi?
Beynimde mızrak saplı bir soru işareti
İçimi kemiriyor kuşkular, cevap veremiyorum

Al eline bir silah öldür beni daha iyi
Her gün bir kere ölmektense
Bir gün bir kere ölmek daha iyi!

Bazen ne güzel dalıp gidiyorum
Tozpembe hayallere mavi düşlere
Bazen karşıma çıkıyorsun soğuk bir hayalet gibi
Ürperiyorum titriyor bedenimin her yanı
Lime lime paramparça ediyorsun beni
İçimden bir tek yüreğimi alıp kaçıyorsun
Dönüşü olmayan meçhul bir kervana
Sevgimi ruhumun derinliklerine bırakarak

Her gün peşinden koşuyorum
Ürkek ceylanı kovalayan avcı misali
Yetişemiyorum çaresizliğin gazabına uğrayarak
Ve yine soruyorum kendi kendime
Seni nasıl seveyim nasıl dile getireyim
Bu ümitsiz aşkı diye!
Bakıyorsun bana anlamsız bakışlarla
Sanki hep “Hayır” diyecekmişsin gibi geliyor bana
Gerçi “hayırda da bir hayır vardır” diyerek
Avutuyorum bu gönlümü bir züğürt teselli ile

Ben yüreğimde ki sevda çağrısını haykırırken sana
Sen kim bilir neler düşünüyorsundur?
Ama elini bir sol yanıma koyup vicdanını dinlesen
Yüreğinin içten gelen sesini
Belki bana hak verirdin

Hep yeni bir hayal kırıklığı korkusundan
Sana bu acı gerçeği söylemek istemiyorum
Başı öne eğik mağdur gezemem
Öl desen ölüm çare değil bu aşka…
Unut desen seni nasıl unuturum?
Unutunca ne anlamı kalır
Sana beslediğim duyguların…
Anlamıyorsun beni
Her gün bu ümitsiz aşk için
Defalarca bana isyan ettiriyorsun

28. 07. 1985