GARİPLER KÖYÜ



Kimse bilemez;
İçimde’ki köyümün,
Yollarını.

Kimse tanımaz;
İçimde’ki köyümün,
İnsanlarını.

Üç; beş haneyiz,
Biz, bize yeteriz.

Burası,
Garipler köyüdür.

Bütün Aşklarımı,
Burada yaşadım.

Gülmeyi;
Güldürmeyi,
Bu köy’de öğrendim.

Garipler köyün’de;
Hergün, benim için
Deniz ağlıyor, deniz’e
Dalga, dalga çarpıyor, sahile.

Yosunlar saklıyor, acılarımı..!

Dalgalar;
Yanaklarıdan öpüyor,
Hatıralarımı.

Göçmen kuşlar,
Kısıyor sesimi..!

Yokluğu;
Kar soğu gibi,
Sırtıma yapışıyor.

İlk Bahar,
Sızlatıyor yüreğimi.

Bu yüzden, içim kavruluyor..!

Bu yüzdendir.

Garipler köyünde;
Yosun kokulu,
Kayalara sinişim.

Kimsesiz gidişim;
Garip, garip gülüşüm
Bir başıma, güm, güm içişim.

Bu yüzdendir...!

Garipler köyün’de,
Gün doğuyor,
Güneş batıyor,
Yolumu bulamıyorum.

Hergün,
Kendimden geçiyorum.

Hergün,
Kendimden göçüyorum.

Her;
Haziran, Temmuz geldiğin’de
Turnaları soruyorum.

Sebebini bilmiyorum..!

Garipler köyün’de;
Deniz, deniz’e, kulaç atıyor.

Kimse bilmez’ki;
Deniz, sahil’de neden ağlıyor..!

Gölgem;
Bir köşeye yığılmış,
Yürekten, yürek dağlıyor.

Garipler köyüne;
Haziran, Temmuz geldiğinde,
Olduğum yer’de, yıkılıyorum.

Hergün,
Kendimden geçiyorum.

Garipler köyün’de;
Sahil gözümde,
Kuytuya sinmiş,
Göz yaşlarımı içiyorum.

Diyar, diyar. ...!

Siyah, beyaz
Bulut oluyorum.

Renkli, renksiz
Gökkuşağı oluyorum.

Deli dolu,
Rüzgar oluyorum.

Garipler köyünden...!

Dil yaram,
Gardaşıma göçüyorum.

Kimse bilemez,
Köyümden göçenleri.

Kimse tanımaz;
Köyüme, göç edenleri.

Topu, topuna
Üç, beş haneyiz.

Öyle mutlu,
Öyle mutluyuz’ki...

Gardaşım’da,
Garipler köyüne,
Garip gelmiş.

Garipler köyünden,
Garip gitmişti.

Bizim kaderimiz’de..!

Gardaşımla gelmiş,
Gardaşıma gidiyor..!

Bu yüzden; İlk Bahar,
Yüreğimizi sızlatmıyor.


GARİPLER KÖYÜ SAKİNLERİ.


Bilent Atalay
02/07/2019
Bursa