SANA EMANET

Çok şeyler anlattılar;
Senin hakkında,
Hep gafletle dinledim,
Zaman, zaman.

Oysa;
O’ zamanlar çocuktum,
Çocuksu duygularım,
Misketlerim, sevinçlerim,
Sitemlerim vardı.

Nerden bileyim,
Bilemezdim ki.

Birgün tanışacağımızı ;
Ardı, arkası gelmeyen,
Ruyalar’da göreceğimi,
İkiz kardeşim gibi, seveceğimi,
Nerden bilirdim.

Gerçi;
Zamanla, çok şeyler değişti.

Yıkılmayan;
Parçalanmayan,
Tabular gibi.

Benim de;
Çocuksu duygularım,
Ebruli Misketlerim,
Gafleti sevinçlerim,
Parçalandı.

Geriye;
Dup duru, bir sevgi kalmıştı,
O’da hakkın kudreti,
Senin sevgini tadmıştım .

Bir tutkuydu, seni tanımak,
Seninle yaşamak.

Bir başkaların’da;
Tanıdım, hakkın kudretini.

Senin sevginden,
Ürkenleri’de gördüm.

Biliyormusun ? ;
Çok mutluyum, çok sevinçliyim,
Çünkü, seni tanıdım.

Sana ve yüceliğine ,
Saygın olmayı taddım, tadıyorum.

Seni ; çok, çok seviyorum
Babam sana emanet,
Sevgili ölüm. ..


Bilent ATALAY
17/ 03 / 1994
İstanbul