Bir sözlere baktım, bir de şaire
Kağıtlar ağlıyor, sözler ağlıyor
Bayıldım vuruldum ben bu şiire
Kalemler ağlıyor, gözler ağlıyor
Kağıtlar ağlıyor, sözler ağlıyor

Sevgiyi yazıyor baktımda kalem
Nasıl coştu bilsen gönül şelalem
Sığar mı bir söze, şu koca Alem
Tabletler ağlıyor, gizler ağlıyor
Yazıtlar ağlıyor, izler ağlıyor

Şairi belli ki, Hak’tan imanlı
Gün gibi parlıyor, onun pak anlı
İçin için yakan, şu deli gönlü
O ateş ağlıyor, közler ağlıyor
Dudaklar ağlıyor, yüzler ağlıyor

Yapışmış şiire, aşk kozaları
Mumları yakıyor, meşk azeleri
Okuyorken dudak hoş dizeleri
Avazlar ağlıyor, yazlar ağlıyor
Telleri ağlıyor, sazlar ağlıyor

Hokkada mürekkep, divite aşık
Yazdığı aşk ise biraz karmaşık
Sözlere sarılan kızıl sarmaşık
Kar, tipi ağlıyor, buzlar ağlıyor
Duygular ağlıyor hazlar ağlıyor

Böylesi sevdanın olmaz benzeri
Aratmaz hiç tadı, balda anzeri
İlk harfinde gördüm yakan o zeri
Çeşitler ağlıyor, bazlar ağlıyor
Kimliği ağlıyor, özler ağlıyor

Hecesi,uyağı, durağı, es’i
Öyle anlamlı ki, keser nefesi
Sade bir ırmağın berrak su sesi
Bayırlar ağlıyor, düzler ağlıyor
Baharlar ağlıyor, güzler ağlıyor

Berceste dizedir, tamamı sanki
Mest oldum okurken bende inan ki
Bir kaşı karaya, sende bir yan ki
Turuncu ağlıyor bozlar ağlıyor
Rüzgarlar ağlıyor tozlar ağlıyor

Okudum düşündüm kabardı duygu
Böylesi esere, duyulur saygı
Yazan şairinde olur mu kaygı
Lüzumsuz ağlıyor pozlar ağlıyor
Restlerim ağlıyor kozlar ağlıyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ