Bulutla söyleşirsin dağların arasında
Hüzün yuvalanmıştır bahtının karasında
Evlâtların yanmıştır hasretin çırasında
Aşılmaz engelleri aşansın Köprübaşı!
Hatıralarımıza nişansın Köprübaşı!

Manahoz Deresi’nin akışına vurgunum
Hasretin köz misali yakışına vurgunum
Zifin çiçeklerinin kokuşuna vurgunum
Gönül bendini yıkıp taşansın Köprübaşı!
Bugünkü ahvaline şaşansın Köprübaşı!

Karanlık gecelerde günüm sensin ey şehir!
Ey mâzimin aynası, dünüm sensin ey şehir!
Pusulam gibisin sen, yönüm sensin ey şehir!
Üzerime yağmurun boşansın Köprübaşı!
Yüreğim özlemini kuşansın Köprübaşı!

İlkbahar geldiğinde çiçek açar dağların
Umudun membaıdır bahçelerin, bağların
Acep geri döner mi mâzideki çağların?
Manahoz suyu gibi coşansın Köprübaşı!
Mâziden istikbâle koşansın Köprübaşı!

Alnımıza yazılmış bir yazısın, bilesin
Akan gözyaşlarını dindiresin, silesin
Mamur şehirler gibi mutlanasın, gülesin
Her günün bayram gibi yaşansın Köprübaşı!
Bahçelerin güllerle döşensin Köprübaşı!

Keyfimiz kaçtığında haz olursun bizlere
Yarınlara koşarken hız olursun bizlere
Hakikat yol başçısı, iz olursun bizlere
Zifiri karanlıkta ruşensin Köprübaşı!
Bülbüllerin meskeni, gülşensin Köprübaşı!

Sitemim sana değil, niçin gider ağrına?
Çağır evlâtlarını, herkes uysun çağrına
Ya cam gibi vur taşa ya bas beni bağrına
Hicranın küllerini eşensin Köprübaşı!
Yüreğin yarasını deşensin Köprübaşı!

Canlarımız fedâdır toprağına, taşına
Mendil olmak isteriz gözden akan yaşına
Seni anlatmak müşkül, ne söylesem boşuna
Gurbette gönüllere düşensin Köprübaşı!
Hasretin tandırında pişensin Köprübaşı!


M. NİHAT MALKOÇ