gotik bir ezgi ip atlıyor sözler sokağına
fısıltılar bizi iyi tanıyormuş gibi
biraz değişiklik yapıyorum öyle olurum
belki ruh evim kıvama gelince
fazladan fırtınaları olacak tüllerin fena mı
sanki kadından iyi asker olmaz
duvara tapınan taşlar eller çelik enseye



bu da neyin esini uygun adıma rahat
kokusu gözlerimizde yüzlere esneyenlerin
seyretmek kolay kolaycısın
unuttum sen güneşe ya hastasın
nefes borunda yıldızsız baskılar karanlık
esmer ebelerle çıkagelir ummak
elma şekeri tadında akılların rahmine
parmaklar namlu olmalı bazı haklısın
ay çitletenlerin diş kalıbı kirliliğine
alışkanlık çoğu dumanlı geçide kendini öldürmekten



devam devamlı sürünen toprak yırtılmadan
geçilemez jilet yükü dikenli tellerden
yapma kolları ağrıyor kuşların ora ayaklara uzak
daha karpuz kaydırarak acı yudum
yanık alınların kaderinden kalemler kıracağım ben
melekler ağlamaz ki doğuramaz da
dedi sabaha varamayan ondan yaratıldı insan



immortalis - patagon