Ne tuhaf
fısıltılardan var olmuş bir ummanda boğulmak

Gökyüzüne inanıyor musun Ai
ben bir zamanlar inanırdım
Gökyüzünün de dibi vardır belki
Bilemiyorum
insan ne bulmayı umut eder hiç gitmediği yerden.

Şimdi
yolumu kaybettim yol boyu büsbütün
Koynumda bir kadın uyukluyor
hangi yola saparsam sapayım yanlış
Kim yardım ederse etsin
inceldiğim yerdeyim...

Ense kökümden bir ağrı
parçalanarak dağılıyor sırtıma
Ben bir tekerleme uydurdum
dilim döndüğünce söyledim.
kekeledim
tekrar
ve tekrar
ah ne büyük yanılgı

Dalından bir elma koparıp yedim
suçlusu sadece benim
ne yılanlar
ne şeytanlar
ne de sen Ai

Sustuğum yerden içimin dibi görünüyor
sadece kendime kırılıyorum
ta ki kimsenin sesini ayırt edemeyene dek.
Bir piçin her zaman bir piç olması gibi
neremde büyüyor bunca ağu artık umursamıyorum.

Nem tutuyor ellerim
bu şiirin en büyük öznesi benim
ah ne çirkin
her şey gibi bu da hüsran

Kekeleyerek nereye varır insan
sloganlaşmalı
elbette sözler çirkin ruhlarda.
Bu zamanlar da para eden nesne.
bir ileri iki geri süslü olmalıydı nesne
bilemedim.
Dün bilgisine uymayan şiirlerim adına özür dilerim.

Çaput bağlıyorlar dallara
masum ama gayri-meşru rolleriyle

Bir yetimin zihnini elliyorsun
yapma.
Ben kendimi
sende defalarca inkar ettim yetmedi.

Genelde her şey birden bire olur
bir kaç dize yazılır gururlanırsın
bir kaç insan öldürür öğrenirsin

Düşündükçe büyüyor ağrı
bu bir döngü
Baktığım yerden içimin dibi
artık görünmüyor Ai.

Sustuğum en güzel yüz değilsin
artık ne önemi var
sussam da
konuşsam da
öylece uzağa dalıyor kuşlar
Kaybediyorum kendimi göremediğim kentlerde

Demiştim ya sustuğum en güzel yüz değilsin
Ai
kendimi defalarca kez inkar ettiğim en güzel yüzsün...


Not Ai Japonca özel addır anlamı aşk,aşkı getiren güzellik olarak çevrilebilir.