Yapayalnız düşlerin müdavimi olunca
Kimsesizliğimizi bağrıma basıyorum.
Kan çanağı gözlerim yalnızlığa dalınca
Hükümsüz varlığımı hiçliğe asıyorum.

Yar ileyiz her halde kim demiş ayrılık var
Kurtaracak daradan net edecek özü har
Olamayız yabancı bizi yârimizden sor
Sinlendiğim nefsimdir sanmayın pusuyorum.

Güne döndüm yüzümü unuttursun geceyi,
Kavlasa da suretim pişirecek acıyı,
Özümde beslediğim lezzet, bulsun göceyi.
Nur içindeki nuru günceme yosuyorum.

Kalbimin dili yok ki sesi soluğu çıkmaz.
Dilimin kalbi olsa aşkla çarpmaktan bıkmaz.
İkisi tek “Bir” için aşkın sözünden çıkmaz.
Gönül derin sohbette sesimi kısıyorum.

Dinmez fırtınalarım yağmuru getirecek.
Ruhumdaki ayazı nihayet bitirecek.
Güz güllerim solmasın ömre aşk yetirecek.
Baharı çalan yaza güneyden esiyorum.

Dalgalanır durulur denizlerim an be an
Çağrısına ses verir aşkı kalbinde duyan
Eksilmesin yakamoz yan gönlüm sen aşkla yan
Fani dunya ben sana bil, neden küsüyorum?