AZİZİM

Giden yıllar;
Gizlice giderken,
Çuvalı sürükleyerek,
Götürüyordu.

Bu davranışı,
Arada bir olurdu.

Bizde;
Ardından öylece,
Bakardık.

Bu defa;
Öyle olmadı,
Galiba işleri, ters gitti.

Çuval dan;
Birşeyler bir, bir dökülüyordu,
Kırılan, dökülen parçalar,
Beliki, çok kıymetliydi.

Caddeler de;
Sağa, sola, savrulanaların,
Arkasından koştuk.

Gücümüzün yettiği kadar;
Kurtara bildiklerimizi,
Kurtardık.

Dökülenleri toplayıp;
Elimize aldığımızda,
Çok yakından, tanıdıklarımızdı..

Şaşırsakta;
Anlam veremediğimiz,
Rakamlardı.

Hepsi;
Üç, beş parçadan ibaretti.

Şekilleri;
Renkleri, incelerken anladım..!!

Yani;
Azizim, anlayacağın,
Çuvaldan dökülen,
Boşa geçen yılların,
Başı, boş rakamlarıydı.

Bazı rakamlar;
Çocukluğumuz,
Bazıları gençliğimiz,
Bazılarıda, mutluluğumuz’du.

Pişmanlıkla; öfkeyle,
Acı ve nefretle dolu,
Aşka düşman günlerin,
Mazlumlarıydı.

Azizim..!!

Umarsızca;
Vaz geçtiğimiz günlerin,
Aritmetik denklemleriydi.

En acı olanlanları,
Kaldırıma çarpıp,
Tuz, buz olanlardı.

Aklımı başımdan alan;
Aşkım, aşkım dediğim,
Mutlu olduğumu sandığım,
Yıllarımın rakamlarıydı.

Nasil’da;
Anlayamamışım,
Hepsi doğrularımdaki,
Yanlışlarımmış.



ARŞİV :
profil.edebiyatdefteri.com/komsukalp/


Bilent Atalay
21-10-2017
Antalya