Boynunda ilân edilmiş bir bağımsızlık gibi;
sıkıntılı bir hüküm biner omuzlarımıza.

Bizi aşan yalnızlıklardan biçildi hep ömrümüz.
Mahçup bir inkârın sonuçlarıyız.
Bir yanımızda yaz ilişirken öbür yanımız zemherî ayaz.
Ayak uçlarında birikirdi sömürülen kaygılarımız.
Tuhaf bir talâşın esirleriydik sanki;
Ne zaman tomurcuklansak,
köklerimizden söküp alırlardı hayâllerimizi.

-"Bin nefrin!"

Tüm tanrısal olasılıklar dâhilinde;
Y/anılıyorsun!
Kasten ölüyorum kasıklarında.
Bu büyük intiharın ateşi benim.
Söndür! Yoksa büyüyeceğim.

Yâr!
Beni yarından düş!
Kan doğuyorum içinden.

Yokluğun gibi bir ihtimâlin tecrübesizliğiyle
yaklaşıyorum çökerttiğim omuz başlarına.
Yitik bir temennînin gölgesine ilişip,
çağ dışı bir yasla çocuksu bir yara daha alıyoruz
diz kapaklarımızdan..
Bilmiyorsun!
Yüzüme kazıdığım tebessüm -acının- lûtfundan.
Göğüne çizdiğim gri yalnızlıklar,
karamsar yalvarışlarla diliyor özrünü gözlerinden;
.. -"Affet!"

Yorgun bir mûcizenin têsiriyle esir düştüm sözlerime.