Durun anlatayım, kimmi avşarlar,
Türklüğün mayası özüdür avşar.
Yurt deyince deli çağlar, coşarlar,
Türklük pınarının gözüdür avşar.

Necip ırka mensup, asil soyuz biz,
Seyhan, Ceyhan, Hazardaki suyuz biz,
Ortasyadan çıkıp gelen boyuz biz,
Bengü taşlarında yazıdır avşar.

Sorman bana avşar kimdir, nereli?
Orta Asya, Türkistan’da bir eli,
Oğuz kağan töresiyle töreli,
Yıldızhanın oğlu kızıdır avşar.

Ben deyim Konya’da ya Karamanda,
Karamanoğlu var dilde fermanda,
Dergahta, bargahta, hamamda, handa,
Türkçenin verilmiş sözüdür avşar.

Emsiz yara, çile yönlü iskanlar,
Bugün bile hala canlı iskanlar,
Padişah fermanlı, kanlı iskanlar,
Osmanlıda dinmez sızıdır avşar.

Azıcık sabredin, hele durun siz,
Başbuğluğu Nadir Şaha verin siz,
Yiğit meydanında yiğit görün siz,
Türklüğün en büyük kozudur avşar.

Söz verse sözünü çevirmek bilmez,
Hatır gönül yapar, devirmek bilmez,
Eğip, bükmek bilmez, kıvırmak bilmez,
Erliğin doğrusu düzüdür avşar.

Yüregin dağlarda, gözün yaylada,
Kışın Çukurova, yazın yaylada,
Toroslar, Erciyes, Uzun yaylada,
Yörük ocağının közüdür avşar.

Binboğa dağında sevdalı bakış,
Arastan asi’ye bir kutlu akış,
Erciyeste tamga, Ağrıda nakış,
Türlüğün nişanı izidir avşar.

Göç tutar dağların erirse karı,
Turaçda ses bulur bülbülün zarı,
Sümbülde gök mavi, çiğdemde sarı,
Baharda navruzun nazıdır avşar.

Ahvaller ne kadar olsa da çetin,
Gür çıkan sesiyiz aziz milletin,
Mazim dadaloğlu, bugünüm Metin,
Yiğitliğin susmaz sazıdır avşar.

06.06.2019
Metin Aydoğdu