Belki özlemekti aşk…

Duyduğun güzel bir şarkıyla, uzaktakine gitmek…

Konuk olmak, gönüllerin özlemlerine…


Belki, isteyip yapamamaktı…

Bütün olmaya çalışırken, eksik kalmak…

Onun hayalleriyle yatıp, onsuz uyanmak…


Belki sadece bir gözyaşı bahanesiydi…

Umutlarımıza, utançlarıma taktığımız bir lakap…


Belki hiç yaşanmaması gereken bir şeydi…

Ama yaşadıkça, yaşamak istediğimiz…

Yedikçe doymadığımız…


Belki bir beklentiydi…

Güneşin doğması kadar kesin olamayan,

Hiç imkansız kokmayan…


Tanıdık bir gülüşten kalma, küçük bir mutluluktu belki de sadece,

Bir yabancının gülümseyişinde dahi anımsadığımız bir ince sızı…



Kim bilir, belki de hep görmek istediğimiz bir rüyaydı aşk…

Beklediğimizde gelmeyen,

Unuttuğumuzda, kapımızı çalan davetsiz bir misafir…



Giderken, her şeyimizi de yanında götüren, bir hırsız…



Ömrüm boyunca hep cevabını arasam da,

Hiçbir zaman bulduklarıma inanmayacaksam da,


Aşk aslında sadece; "O’nun mutlu olduğunu bildiğimizde dahi mutlu olabilmemizdi…"


Selim SEVEN
30 04 2008