Kızıl akşamlara düşer gölgemiz,
Yeniden burkulur hergün içimiz,
Yer ve gök birleşir olur bir deniz;

Uzaklara bakar baygın gözlerim,
Boşalır da altım, kaybolur yerim.

Dört yanımı mekansızlık kuşatır,
Yüreğimi imkansızlık kuşatır,
Bedenimi bir kansızlık kuşatır;

Duygularım geçer hüzzam fasılı,
Ellerim havada kalır asılı...

Alır gece hırsız gibi koynuna,
Bir av gibi asar beni boynuna,
Bak alıştım artık ben oyununa;

Bu yüzdendir düşmanlığım geceye,
Hayatımız döner bir bilmeceye...

Kara gecelerde neyi çözersin,
Bir taş alıp yüreğini ezersin,
Melül-mahzun ırakları süzersin;

Iraklar asılır çeker boynumdan,
Karanlığa bir kuş uçar koynumdan.

Her akşam bir baykuş tüner bacada,
Gözlerim açılı kalır yücede,
Karanlığı yar da, çık gel gecede!

Neden bir görünür, bir kaybolursun?
Anlayalım, düşman mısın, dost musun.




Hayrettin YAZICI