içim gerçekten geniş bir alan mı
istediğimde gizlemeye yer bulduğum duygular
gözyaşlarımın döküldüğü okyanus
bağlamaya çalıştığında hayat kolumu
kör baktığında düşlerime
tutuklandığında umudum
oraya koşarım


bazen fırsat bulamam bir göz atmaya
sanki bir boşlukta döner dururum
çok uzak bir yıldız gibi
kim bilir görürsün pencerenden
içindeki düşlerini göndererek
bir ışık merdiveni kurulur göğe
kaç yalnızlık gözetlenir


aşk çıplak ayak gezinir orda
sevgi dünyası aralanır kadın ellerin
gönül bir güzel mayalanır sevdaya
ne doğurgandır yürüyüşü insanın
gözlerim buğulanır


her kararttığında gök yüzünü
bir kadın yaralanır
çocuklar avlanır
başkaldırır içimin askerleri
gök, gök ise bilsin göklüğünü
yer, insanı yutmaya göz dikmesin


sen, içimde benim yarattığım şiir
taşlı yollarını temizlediğim
leylaklı yol
bana çocukluğumdan kalan
kiralık bisiklete bindiğim.

senden öteye geçilir zamanda
baş koyarım Haziran yastığına
uyarandır gül kokulu ellerin

01. 06. 2019 / Nazik Gülünay