Belki memleket sağ olur anne.
Çocuklar rahat uyur belki yataklarında.
Mazlumlar ağlamaz artık, ölmez bir karınca,
yahut bir çiçek bile solmaz toprağımızda.
Merhamet dolar yurdum...
ihtimalen ben ölürken...
Evvela memleket sağolur anne.
Sonra şükrüm edâ olur, ben şehadetle orucumu açarken...

En güzel ben ölürüm belki anne.
Belki toprak gururlanır, nebî râzı olur.
Sen sofrayı kur yine de anne.
Bu akşam geliyorum.
Bu akşam...
Memleketin bekâsı için ağlama anne.
Ağlama, belki memleket sağolur ben ölürken...

En çok ablamı üzeceğim anne.
Belki kimse bilmez ama yıllardır içine içine ağlar o.
Yanarım ki dökülecek yine garibimin gözyaşı.
Gördükçe kanlar içinde nâşımı...
Olsun anne, olsun...
Bir damla da olsa bayrağa dökülen kanım.
Helâl olsun...
Vatan sağolsun...

Bazen savaşmadan barışı getiremeyiz anne.
Yıllardır kanla yazıldı çünkü bu mitoloji, bu tarih.
Nerde şimdi Çanakkale’de on beş yaşında ki komutanım?
Nerde Nene hatun, Seyit Onbaşım?
Şimdi bedelli askerlik için gün sayıyor otuz yaşında ki Mehmet’im.
Yazıktır anne...
Yazıktır ekmeğim, suyum, zamanım.
Yazıktır bu vatana.
Yazıktır bilinçsiz bir askerim...
Düzenli bir ordu benim niyetim.
Dinç, vakur, bilinçli bir piyade olmak derdim.
Şehadet olmalı en büyük hayali bir askerin.
Şehadet!
O yüzden ihtimalen yazıktır öleceğim...
Ama bu benim gözümde bir onurdur anne.
İmtiyazdır, ihtişamdır, imtihandır...
Belki geride memleket sağ olur...
O yüzden bugün ölmeliyim anne.
Sizin için, yarınlar için...
Ve ne olur okunsun şiirlerim.
Zaten iki satır mısraya sığar gider bütün hayatım.
Ve ihtimalen de bu şiirle kalkar cenazem.
Ne olur bir şiir yazın, bir Fâtiha okuyun bana sevdiklerim.
Öldü bu şair...

Ve sevdiğim...
Sana gelince, canın sağolsun be...
Sekiz yaşımdan beri sevdim de bir yâr olamadın ya,
canın sağolsun...
Ölürüm de belki bu yüzden ölürüm.
Düzelmez ya aşk memleketimde...
En çok ona yanarım.
Ve bir kurşunla ölmem ben anne.
Ölmem de, gariban, yetim, kimsesiz bir çocuk ağlarsa işte o zaman ölürüm...
Ölürüm anne...
Ölürüm...
Ben sizin için ölürüm...
Belki memleket sağ olur, ben ölürüm...

Ömer Altıntaş