KÜF KOKULU UMUT !

Vazgeçilmezliğin gelişinde doğan,
sabahın simülasyonuna aldanıp
soyunmaktı yaşamın entarisini !

Ruhunun çırılçıplak
teslimiyetinde artık kadın ...
Savunmasız,
mayın tarlasına uzanıp
boylu boyunca !

Beynindeki patlamaları,
havai fişek izlercesine uyuşmuş bedeni !
Göğünden kayan yıldız’ın göğsüne
damlaması,
cayır cayır yakan kavuran kavruk sevdası !

Ömrün merkezine atılmış,
itilmişlik ile alacakaranlık
kuşağını beline dolayan zamanın,
umarsızca ruhunu eziyor ayakları !

Bulutların ardında gizli mehtap,
arada gülümseyen yapmacık
gün doğumu güneş ışıltısı,
rüyadan uyanmışlığının
mahmurluğu terkinde hayatı !

Mevsimin pervasız soluğu ensesinde,
ecel gibi, nefes nefese ürpertirken ,
ikliminin kurak kalabalığı,
boğuyor çaresiz kadını !

Yüreği perdelerini kapatıyor ,
gönlündeki umudu küf kokulu ....
İzbe ömrün hastalıklı ciğerleri,
kahve telvesinden kara,
göz bebekleri gibi !

Günü, gecesi darmadağın,
gönlünün odalarında,
artık yabancı suretler,
kaplıyor tüm zerrelerini !

Kopuyor; can damarından yaşamın,
gayesini yitirdiği,
yitmiştik kaplıyor özünün yenini ...
Pare pare yalnızlığa sarılıp ,
söküyor kökleri kurumuş
erguvanının dallarını !

Hüznün girdabını giyip tenine,
örüyor kozasını hasrete !
Vakit; hüzzamı vurduğunda,
dalıyor bir şiirin ortasına ...
ölümü öldürüp,
daldığı düşten söküp son nefesini ,
azat ediyor, hem geçmişi,
hem göremeyeceği gelecegini !!! DDD
Derya Dender
14/5/2019......12:37

❀꧁꧂Derya/ca Şiirler꧁꧂❀