aklım/dan firar edip
"saklım"a düştü/n ya
müjganım hep ıslak ça
bolca da ahmakça
akıyorsun hep gözlerimden
puslu geceye
geceden heceye
flu’su
salkım saçak
menzil dışısın artık
lâl dilimden
bu saatlerde
ne iradem kâr eder sana
ne de yenilmez gururum
suskunluğunun zehriyle
vur/ul/ma/’yı bekler durur/um
nişanğah aynan da
yatıp kalkarken umarsız
her gece her gece
ki
yaşamak isterken delice
çekerim aşkı kın’ından
geceyi
kendimi
ve seni
taammüden kırmızıya vururum
boşalır içim kıpkızıl
sanrılı avuçlarıma
geceyi
kendimi
ve seni
imgenin koynunda bulurum
kapatırım gecenin göz kapaklarını
örterim yıldızların üstünü
düşlerim üşümesin diye
hep selamlayarak
efsunlayacağım
"yaşamak" denilen dirim’i
döngünün yasası
ve de
sebil armağanıyla
o
dik/eni kanatan
yeni yeni
sancılı sevi’lerin eşiğinde
sabaha gülümseyen
ay/ak ucunda...

20/21:Mayıs:2019