Eskiden;
Zengin fakire yardım ederdi gizliden
Ne kibirlenir nede reklam ederdi.,
Şimdi;
Önce kamara çağırıyor meydana,
Sonra şamar gibi atılıyor suratına.

Eskiden;
Adalet bakmazdı zengin mi fakir mi diye?
Açar kitabı yazanı uygulardı.
Şimdi;
Hakim bakıyor davacı kim, davalı kim?
Vereceğim karar beni ezer mi diye?

Eskiden;
Kapılar kitlenmez, esnafın malı dışardaydı,
Bir ekmek alınsa yanına konurdu para;
Şimdi;
Çelik kapı yetmez birde çelik kasa;
Baş edemiyor arsız hırsıza.

Eskiden;
Koşulurdu birbirine yardıma,
Alın teri karşılığı bir tatlı dil idi;
Şimdi;
Görmezden geliyor düşenler;
Makama, güce itibar denildi.

Eskiden;
Tencerede pişer kapağında yenirdi,
Sofradan sonra elhamdürüllah denirdi.
Şimdi;
Ne tencereler yetiyor nede masa;
İsraf diz boyu millet muhtaç bir tasa

Eskiden;
Büyüğe saygı küçüğe sevgi var idi;
Vatanı kurtarana, Ana baba ATA denirdi;
Şimdi;
Kin tohumu ekilldi nefret sarmaşık oldu
Bağlar kurudu, güller sarardı soldu

Geçmişi anar gözü dolar Şenol’un
İslam diyor ki önce İNSAN OLUN
Paylaş ekmeği aşı, sevgiyi
Bölücüyü nefreti Şeytanı KOVUN
Şiddette nefrette mülayin,
Haksızlığa yanlışa karşı ASLAN OLUN