KAVUŞMAK

Meleşen bir kuzu..
Ararda bulamazsa anasını.
Duyan olmayınca feryadını.
Bükük kalır boynu.
Ne kırlar yemyeşildir, nede kırlarda otlar.
Küser kaderine çöker diz üstüne.
Yağmur getşren bulutlar gibi gözleri.
Ha düştü düşecek..
Sırıl sıklamdır yüreği.
Bir deli poyraz üşütür, titrer..
Uzaklara dalar gözleri. Kaldırır başını
Rüzgara karşı yürür, yürür, yürür.
Son yürüyüştür bu, son bakış...
Son meleyiştir bu..
Ve KAVUŞUR sevdiğine.

Dizi dizi uçar ardı ardına...
Dağları aşar, niceleri kalır yolda.
Bazen bir şahin, bazen bir atmaca.
Keser de yolunu, döndüremez ya..
Yorulur kanadı, iner bir pınar başına. Kana kana içer suyunu.
Bir avcının patlar tüfeği.
Yaralanır bir çoğu, kiminin kanadı kırılır, kimininse yüreği.
Uçar sonsuz maviliklere meşakkatilidir yolu.
Dost gelir, canan gelir gözüne..
Bırakır kendini yarenin kollarına.
Kapanır gözü
Be KAVUŞUR sevdiğine

11.04.24. Şenol