0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
622
Okunma
Mutlu şarkılar söyleniyordu perdelerin arkasında,
Kendisini kaybetmişler, bulmak istemiyorlardı bir daha,
Gıptadan kör oluyordum,
Yıllar, tatlı bir yaz esintisi gibi;
Heyecan ve hüznü pompalıyordu ruhuma,
Küfür, aşağılardan, yukarılardan hakaretler vuruyordu suratıma,
Vuruyordu da yıkılmıyordum!
Pişmandım yaşadığıma,
Düşmandım fıtratıma.
Sabahlar doğarken,
Akşamlar boğarken; sarılıp gırtlağıma,
Varlığımın tüm ayrıntılarında sadece yalnızlık varken,
Cümleler ağlatıyordu durmadan,
Kıl, tüy, esinti bile incitiyordu beni,
Elimde varla yok arası,
Ve içimde dışımda darmadağın,
Geleceğimde efsunlu bir karanlık,
Her şeyin alaycı kahkahası,
Şimdi sen söyle azrail!
Ölüm, böyle bir durumda, değil miydi armağan.
5.0
100% (1)
