AHH ZAVALLI KALBİM
Aniden geldikçe malum krizler,
Kesilir nefesim, sol yanım sızlar,
Sırtımda bir bıçak, bacaklar sızlar,
Bedeni çekmekten acizdir dizler.

Dışarıya geniş, kendime dardım,
Olanca acıyı sırtıma sardım,
İçten içe bozuldukça sıhhatim,
Çok geç, yanlışımın farkına vardım.

Gördüğün herkese çabuk sarıldın,
Bazen sitem ettin, bazen darıldın,
Acımasız eller tokatladıkça;
Fazla hırpalandın, fazla kırıldın.

Kaç dağa güvendin kar, boran oldu,
Dar gününde halin kaç soran oldu,
Canıma güvenip sırtımı dönsem,
Hançeri sırtıma canlarım vurdu.

Felek hep ağlattı,ömür boyunca,
Herkes kazık attı kendi huyunca,
Ben de az huzura ererim belki,
Ölüm yastığında başım koyunca.

Kardeş candır dedin,kalbin dağladın,
Kalbi taş olana umut bağladın,
Sürekli sızladın, durmak bilmedin,
Kimden zerre miktar fayda sağladın.

Yıllar yılı bu günü mü bekledin,
Durmadan acıya acı ekledin,
Elli beş yaşına gelince beden,
İflas ettin, en sonunda tekledin.

Bu dünya beş para,etmezmiş meğer.
Canım verdiklerim bilmedi değer,
Beni acilarla boğuşturmazdın,
Erol’u birazcık sevseydiniz eğer.