ben bir şairsem şayet ,
hakkımdır bu sayfalara haykırmak ,
hakkımdır çözülmek bir buz gibi ,
ağlamak hakkımdır bu sayfalara ılık ılık ,
duymasanız da sövmek hakkımdır arsızca !

eğer bu sayfa benimse duysun değen her göz ,
duysun heybetli dağların beyaz yavruları ,
şeker kokulu çiçekler kulak kesilsin ,
evet bir diyeceğim var !
hanemde birikmiş ne çok yutulanlar ...

ben bir şairsem şayet susturamaz hiç bir zalim kalemimi
ben açlıktan kıvranarak ağlayan küçücük yüreğim ,
ben gücü kendinde sanan körlere inatla direnen sesim ,
ben sokaklarda iğrenerek baktığınız mendil satan bebeyim !
ben sesim , ben bağlacım
uçsuz çöllerde açan serabım
ben vicdanım ...

ben şairsem şayet hazmedemem kokmuş ağızlara ,
küçücük ellere sıvanan kınayı mübarek sayamam ,
bir çocuğun hıçkırığında boğulurum hunharca ,
korkan sesi saplar insanlığıma kızgın bıçağı ,
ve değerse gözlerim üşüyen ellerine ,
kopsun dilerim , kopsun sıcak ellerim !

ben şairsem şayet görmezden gelemem sönen bir ışığı ,
bir kadının acizliğine seyirci kalamam ,
moraran teninin sızısıyla uyanırım geceleri ,
sessiz zehir çığlıklarını yutkunamam ,
ben tükürürüm o zehri
kendini insan sayana !
emanetin en güzeline zulmü layık sayana !

ben şairsem şayet dilsizin dili olurum ,
âmânın gözü , sağırın kulağı
insanlığı ince düşünmekle karıştıran cahillere ederim sitemimi !
bir hayvanın şefkatle bakan gözlerinde kilitlenirim ,
onun sessizliğinde dinlerim yalnızlığını ,
onunla ağlarım , onunla dualara sarılırım .

ben şairsem şayet , terazinin başında dururum
dini , siyaseti , ırkı bulandıramam insanlığıma
ben vicdan ararım sadece insanda
bu bir gülün kokusu , arabanın motoru , şiirin dizeleri gibi ...
ah bulsak ya şu en büyük kaybımızı ,
gökten yağsa bir nur yağmuru ,
dağıtılsa yeniden tertemiz yürekler ,
zincirleri kopsa esaretin ,
kalksa mezarından koşsa anasına şehidim ,
yeniden uyansak ,
ilk kez baksak göğe ,
uçsa uçurtmalar ,
boy verse çocukların gamzelerinde papatyalar
bahar gelse ,
biz açsak dünyanın bataklık kentine ...