Hele bak bir şu aleme.
Her an neler oluyor bak.
Soruyorsan neden, niçin.
Kapılar açılır bak.

Kalbinle bak, ruhunla bak.
Yeter ki samimi bak.
Körlük gözdemidir sence.
Veysel neler söylüyor bak.

Kuyularda Yusuf’ da var.
Tahtı olan firavunda.
Bir dua ile bir kavim yok.
Olmaz deme oluyor bak.

Mavi gökte kara bulut.
Bora bile oluyor bak.
Bazen yağmur, bazen dolu.
Taş bile yağıyor bak.

Topraktan güller biter.
Dikende bitiyor bak.
Kuru odun, meyve verir.
Zehirde veriyor bak.

Arı bal verir amma.
İğnede var bak.
Yılan hep sokar deme.
Şifa da var bak.

Kayalarda ot biter mi.
Çiçek bile açıyor bak.
Sorsan çelik eğilir mi.
Şekle bile giriyor bak.

Ser bakarsın bardak boştur.
Dolusu da var bak.
Rabbim sana, akıl vermiş.
Delisi de var bak..

Güçsüz deme bir bebeğe.
Serpilip büyüyor bak.
Çok güçlüyüm deme sakın.
Yaşlanıp ölüyor bak.

İstersin hep iyi olsun.
Sende kötü oluyon bak..
Mikrop küçük dersin amma.
Hasta olup yatıyon bak..

İnsan vahşi olur mu hiç.
Dönüp yahşi oluyor bak.
Yeter ki bakmayı bil.
Koca alem dönüyor bak.


Boşuna mı döner dünya.
Her an muhtaç oluyon bak.
İster zengin, ister fakir.
Ölüp toprak oluyon bak.

Demem o ki bakmayı bil.
Say say hikmet bitmiyor bak.
Ondan geldik, her şey ona.
Eli mahkum, dönüyor bak.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.