Yüzlerindeki aydınlığı
Yarına taşımak için
Umuda yürüdü köy çocukları
Yüreğini avuçlarına alan düştü yollara.
Uyansın diye köylü çiftçiler
Halkın yanan ışığıydı köy enstitüleri...

Geldiler,
Yalın ayaklarıyla,
Sıkılı yumruklarıyla
Ülkemin yarınını aydınlatmak için

Yırtık mintanlarıyla geldiler,
Ezilmiş, halkların öfkesiylle
sömürülmüş, çiftçinin yürek sesiyle
horlanmış , işçinin bilek sesiyle, geldiler

Geldiler
İş içinde eğitimi
Eğitim içinde üretimi yükseltmek için
Sürekli eğitim, sürekli üretim
Sonra çiçeklenecekti yurdum.

Geldiler
Gürül gürül akıttılar suyunu,
Hasan oğlanda yarına umudun
Mozart dinlediler
Betehoven çaldılar.
Balzac Tolostoyu okuyup anlattılar
Bir kıvılcım olup
Dokundular alçakların karanlığına..

Börklüce oldular,
Baş kaldırdılar padişahların zulmüne
Bedrettin yiğitleri..

Bilgi kuşandılar eridi çelik namlular
Dil yalın kılıç yürüdüler karanlığın üstüne..

Geldiler
Bazen köroğlu oldular,
Kafa tuttular Bolu Beylerine.

Karanlığı ayaklandırdılar güneşe yürüdüler
Bir baştan bir başa örgütleyerek bu yurdu
Yıktılar saltanatını karanlık yüzlü ağaların.

Aldı sazını eline Veysel
Düştü aşk yollarına
kısaldı uzun ince yollar
Aydınlığa bir adımlık yol kaldı..

Güneşten korkanlar
Başladılar karanlığın içinde saldırıya
Umut fakirin ekmeğiydi
Ki onlar ekmeğe saldırdılar önce
Açlığa doysun diye halklar…

Balık baştan kokmaya başladı
Ertelendi. Yarına umut
Ertelendi aşk ve hürriyet
Ertelendi yurdumun çiçeğe durması..

Yaz gecelerinde yıldızları karartarak
Çektiler hançerlerini
Gecenin duvarlarına dayanarak
Yürüdüler aydınlığın üzerine
Ülkemin aydınlık yüzlü köy çocuklarını
Vurdular sırtlarından haince...

Yıktılar emekçi hakların umudunu
Yarınlarımızı dinamitlediler ki
Ucuz köleler yaratacaklar,
Sağır kulaklar yarattılar..

Karanlığın duvarlarını arkasına alarak
Sardı yaldızlı bitler her yanımızı
Sevdamızı üşüttüler soğuk namlularla
Karanlığın süngüsüne asılı kaldı hürriyet….

Oysa köy enstitüleri
halkın yarına büyüttüğü bir umuttu
kahpece arkadan vurulup düşmeden….

Abdullah ORAL. 26 nisan1998.