Yavaş vur abalıya, azar azar azarla,
Sanki kaldı mı dünya Brütüs’le Sezar’a?
Elde ne varsa sürdük en sonunda pazara,
Yavaş vur abalıya, azar azar azarla.

Ömrün pili bitiyor, hızlı geçiyor günler,
Nerede bir ânına canı verdiğin dünler?
Hergün, seni sürükler bir karanlık mezara,
Yavaş vur abalıya, azar azar azarla.

Dağın karı eridi, düze çıktı morluklar,
Kıtkanaat yaşarken, çıkageldi zorluklar.
Gücümüz, dermanımız sıkça değdi nazara,
Yavaş vur abalıya, azar azar azarla.

Boşta gezen olmadık, zorlukları sınadık,
Yâr için, Vatan için güzelliği denedik.
Bizi de odun sanıp bağladılar hızara,
Yavaş vur abalıya, azar azar azarla.

Kaşı gözü kemanı sevmez olur mu insan?
Ömür bu, durdan almaz, geçer gider an bean.
Sen de sevdin bir zaman, deme oldu kazara;
Yavaş vur abalıya, azar azar azarla.

Uzatmayı oynuyor artık gördüğün takım,
Uzaklar yakın oldu, sıfıra düştü rakım.
Bazen düşsek de yere, yine kalktık vakarla,
Yavaş vur abalıya, azar azar azarla...


Fatih-İST.

Enver Özçağlayan