Kadir Mevlâm birgün tutsan elimi,
Arkamdan üflesen, salsan yelini.
Hani düzeltseydim ben de belimi,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.

Yıllar yılı secde yaptım düzünü,
Huzurunda yere sürdüm yüzümü.
Her güz bana kaldı bağın bozumu,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.

Harama vurmadım gönül hızımı,
Udla tambur verdi "Hû" avazımı.
Kaldır artık Sana mâlûm sızımı,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.

Ben çekerim; eller beni çekmiyor,
Cefâ kuldan ise, gücüm yetmiyor.
Başın ettiğini ayak etmiyor,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.

Ayın başı gelse, sonları gelmez,
Faturalar yakar, ateşi sönmez.
Emekliyi dersen; sürünür ölmez,
Kadir Mevlâ dedim,kendin bilirsin.

Yaşama çâresi bank karta kaldı,
Esasen o dahi bir yasal yaldı.
Sonunda onu da hırsızlar çaldı,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.

Günlüğe bağlandı şehit sancısı,
Bitmez anaların evlat acısı.
Kimdir sorumlusu, nerde savcısı?
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.

Anlatacak çok da; kısa keseyim,
Sanmayın avcıyı yoran ökseyim.
Ricam budur; birkez daha çizeyim,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin...

Fatih-İST.

Enver Özçağlayan

NOT: KADİR GECESİNİN HAYIRLARA VESİLE OLMASI DİLEĞİYLE...