4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
45
Okunma
Ben kul oldum senin gönül kapında,
Eşiğini olsun hiç aşamadım.
Kapı tokmağında, gülün sapında,
Ulaşmak istedim, ulaşamadım.
Zahmet mi, rahmet mi bunca çektiğim?
Bilirim, zahmetsiz rahmet olmuyor.
Gönlümde kurudu sende ektiğim,
Hasret girdabında ruhum dolmuyor.
İstedim, yolunda taşın olayım,
Dikenli mekânda uyandım her gün.
Bastığın yerlerden sana varayım,
Yarın da gelecek, gün olsa da dün.
Her sevdâ makamı dikenli güldür,
Gülü seven dikenine katlanır...
Katlanmamak bil ki; âşığa zuldür,
Bundan sonra yoldan yola atlanır.
Hep çile dokunur aşk tezgâhında,
Çileye alışan zevk erbâbıdır.
Hüzzamdan okunur dost mihrabında,
Meşkin yeri artık yâr hâbgâhıdır.
24.06.2012 Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz