Sevdiğim nazına dayanmaz canım.
Beni öldürmeye yeminin mi var.
Kurudu damarda akan şu kanım.
Teni soldurmaya yeminin mi var?

Seninle her anım, gece düşümsün.
Kazançlı çıktığım, gönül işimsin.
Yediğim bir lokma ekmek aşımsın.
Sabrı doldurmaya yeminin mi var?

Şu gözümün nuru sayende söndü.
Sevgi dolu özüm, taşlara döndü.
Belki bir gün kalbin sevecek sandı.
Cana saldırmaya yeminin mi var?

Şikayet etmedim diye bu eza,
Yerimde olup sen dayan bu naza,
Yetmedi yıllardır çektiğim ceza,
Eli güldürmeye yeminin mi var?

Sanadır son çağrım sana niyazım.
Senden başkasına kışım ayazım.
Ellere bırakma madem namazım.
En son kıldırmaya yeminin mi var?

Ettiğim sözleri tınlamaz oldun.
Şiir yüreğimi anlamaz oldun.
Sustum nasıl olsa dinlemez oldun.
Yoksa çıldırmaya, yeminin mi var?

Sevda Doğan Karakaş

2019/Nisan