geride kalan herşeyi susturduk
içimizde gömüsü anıların bir avuç toprak karası
usturası kör bir cümlenin peşinden kanadık günleri zamana asarak...

parmak uçlarında dokunmalık bir öpücüğün dudak izi
vedanın solgun köpüklerinde deniz aradık

yoktu hiç birşey
hiçlik bile kayıp gitmişti ,bulut izi göğün sonsuzluğunda sessizce dağılan giden bir masalın
buğusu
saklanırken gözlerimde...


şiir oku dedim kalbimde saklı gülümsemenin sahibine
dudaklarım mühürünü kıramaz dedi
küskün sancıları özleyen ağrının birinden


düşlesek mi dedim
karanlığın gizinde ki yıldızları ,kayıp gidenleri sayarak ,sabahı bekleyen kuş kalbinde
üşüyerek...

yine sustuk

leyla kimdi ?
mecnun kendi çölünde mutluluğu bulduysa kim yazdı o masalı kedere boğan ayrılığı ?


dedim ki kavuşmak varsa
ve dokunursa kirpiğimin ucundaki damla yanağına kıyametin ne önemi var ,aşk cehenneminde
yanmanın doyasıya


kirazlı şapkamın ucundaki kelebek benmişim çocukluk rüyamda
kanatlarım yorgun

yorgun çırpınışlardan geldim
bendeki sana....






YILDIZ