10
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
1184
Okunma

(yeni bir öyküye başlamak
yeni malzemelerle mi olur)
bulutlar karartmadan göğü
güneş gülüyordu aralık maviden
sonuna değin açtım perdemi
nihavent bir şarkı iliştirdim
sessizliğine odanın
birden yağan karları görmezden geldim
az sonra eridi de çatıda
gün böyle başladı
böyle bitmesin diye dua ettim
hani dedim ç’ alıp çırpmadan
herkes bulsun yerini
duaya gerek duyduğuma üzüldüm
insanlığın gereğiydi bu
bu sessiz günde
sesini duyurmalıydı insan
bu havada soluduğunu
çok malzeme var bu öyküye
ama.. diyorum ya sessizlik
görünmez biri parmağını dudağına götürmüş
sus diyor
sus
konuşacağın zamana kadar..
31. 03. 2019 / Nazik Gülünay