Kimler yaşayıp göçmüş kaldı mı ki hiç cismi
Kim bilir kaç faninin hiçten bulmuştur hasmı
Naçizane yazsam da kim bilecek? Ben ismi
İstemezdim aslında kimseyi üzüp, kırmak
Göz kırpar, kara toprak niyetse; karıp sarmak!

Sayısız bilinmezlik el uzansa katamaz
Kalp, ay-yaşsa umuda cep kazansa tutamaz
Ahiret ince çizgi ruh canhıraş, çatamaz
Velhasıl, bul hak yolun imanından çaldırma
Sızlatma, oddan solun dumanından daldırma!

Eser yel, deli rüzgar omzu silkip de, çatar
Sonra vurgun yer gibi yaşlar yerde buz tutar
Nefis ateş, dem kalıp sarsıntı sızı katar
Zor nefes alan fani indinde kendin yakar
Mezarlar derin kuyu yel gibi için çeker!


Dost kalem Ahmet beyden bir mısra..

Niceleri göçtüler terki diyar ettiler
Bilinir bilinmez var bizi çok çürüttüler
Günahı bilmediler sevabı erittiler
Bir garibe geldiler ömrümü tükettiler
Bir yaralıdır gider kanadını çırpamaz. Var olunuz, Ahmet Kara bey..