Ekşidi yüzü lacivert gecenin
Aklım bir türlü almıyordu
Ne olmuştu atlas yorganının altında yatan
Soluk sarı benizli sevgiliye?

Gün akşama dönerken, ne içindi
Bu sırt dönmesinin kararlılığı
Zoraki nefes alımlarının sevgili tuzağı!

Keskin ayı,yakan güneşi, parlak yıldızları,
Hepsi onun yanındaydı ama! İsteksizdi işte.
Evrenin ganimetlerini yağdırsa tüm korsanlar
Yine vurdumduymaz, yine isteksiz
Değiştir, üstünkörü değiştirebiliyorsan
Meğer, ona karşı bir döküm-anmışım!

Kim bilir; Sen konuş, ben dinlerim hesabı mıydı?
Es geçilen çırpınışlarım, gönül sözüm, aylak!

Sevgili derdinden bitap düşmüşse nice ahkam
Gün ışığından erken doğmuşsa zamansız zamanlarım
Ve çakra koynunda bil-eylenmesi mümkün değilmiş ebem kuşağım
Uyumsuz mevsim kargaşası dönmeleri fırıldak yüzeylerinde, pes!
Daha ne diyebilirdim bundan öte!

Kayboldun bak, çivit mavisi olsun derken gün yüzün
Yalnızlığının buzul faslı terennüm ediyor
Gök taşı anatomisinin, kırağı çizelgesi gökyüzün mü demeliydim?

Yoksa unut mu demeliydim
Ekseni etrafında dönen dünyaya
Gecenin kurşuni yüzüne, en eşkal/siz şekli ile parmak ucu dokunarak?

Gün siyaha dönmeden geceye varılmıyor ki!
Siyahi beyaz beraberliği ruhun zor dinginliğinde
Çılgınca özlemiydi, özlenen
Kim ne derse desin, fütursuzca duyulmayan!
Yoksa tekrarı mı isterdim
Gümüş renkli ton koyusundan bulutlara,
Kendime olanca sitemim de güne sen diye erişirken!

Silkelendi gök kubbe birden
Pimini çekti hüznün şafağı
Saçılmıştı ihanetin baskın sesi
Cevabı yoktu zil-zurna
Sevgili arayı rahvan açıyorken!
Hiçbir alaca kuşun
Dikey uçuşlarına denk gelme
Uyuyan güzel demişsem defalarca, kendime
Seni uyandırmasın sevdanın aşk pusuları
Lacivert öncelikli aslında kuytular
Sevgili sarılışında, bir de!

Bulutlar sen tütüyorsa
Ucu yanık gecenin deminde
Sınavımda beni öksüz bıraktın demiş miydim!
Yürek derdimin mimarı, uyanmadın sen sevgili
Başladığı gibi de bitmeliydi
Bu sürüncemede kalan sürüngen öykümüz
Güne ahkam kesip sen diye erişirken!