ALLAH BELANI VERSİN ZAMAN !

Hayat gel kahve içelim dediğinde bir şey yok
Ters köşe ettiğinde git gide araflaşıyorum.
Kahve taştı.
Öyle böyle değil yani.

Kendi kuyumda dikiliyorum
Sığınılacak bir yer bulunmak zorunda.
Çirkinliğine çok üzülüyorum anıların.
Ama ben Seniha’ya da üzülüyorum

Bir şeyler eksik ve efkar desen çok fazla.
Zaman bizi boğuyor uyurken.
Yanyana uzanıp giden tarlalar gibi kayıplar.
Yavaş yavaş ilerliyor suskunluklar..

Kararsızlık çukuruymuş kendinden vazgeçilmişlik.
Kendine varmak satırbaşı yorgunluğu yeniden.
Soba tütüyor içimde,dumana boğuluyor her yanım.
Yıkılan bahçe duvarlarımın sebebi pişmanlık.

Çok kızıyorum kendime.
Kuşlar, keşke sessiz olsa
Agıtlarım açık hava konseri.

Aklım bulandı.
Loş ışıklarda gölgeler beni anlar sanırken
Gölgelerin bile aşktan haberi yok.

En son,
Ne zaman boktan olmayan aşk yaşadığımı
hatırlamıyorum.
Allah belanı versin zaman !
ARZU GÜNAL /25.3.2019