Gök kızıl sakin deniz…
Seni seviyorum ki bunu kimse bilemez…
Gönlündeki mi bendeniz…
Hiç unutamıyorum ki
Neden nameler sensiz…



Sel gibi akıyorsa huzur soluma…
Çoşuyordur zirvelerde cümbüşün…
Neşeleniyor ki göğüs hizama...
İstemem mi gamzesinde ki bir buseye düşüşü…

Kahrolsun şu dinmez yalnızlık,
Verin bana sevdiğimi…
Yetti artık bu köhne sevdalık
Bilmez hasretiyle yandığımı…

Yüreğim yangın yeri sönmez oldu
Nefesin kor ateş gibi alevleniyor
Hoş sözlerin dilimde bak nasıl da soldu
Aşkları bıraktığım mevsimler demleniyor

Kimseye söylemez dilim
Öyle sevmek mi olur be gülüm
Al kırmızı fistana sarılı bak halim
Dünüme hasret geçmiyor ömrüm

Çekip gitme!
Değer mi vazgeçtiğin şeye
Ne hayaller kurdum,
Kimsesiz ülkelere demir atalım seninle…

Gidesim var,
dümdüz bir ülkeye...
Ne hesap ne kitap olmaz ki...
Uçsuz bucaksız düzlüklere...
Ve Ötekileştiremediklerinize...


Yusuf Mansız

21.03.2019