Süzdüm boyunu-postunu… Karar verdim çıkmağa dağa!
Sarp mı-sarptı, dik mi-dikti eteği, yamacı bayağ…!
Bir kara ağaç bitmişti, alt kısmı uçurum kaya…!
Düzledim, müzz’ledim dibini, oturdum dibinde bayağ…

Kim görse ki orda beni, bunu intihara yora!...
Nefs dememiş de değildi “Hadi at kendini şura…!”…
Vesvese veriyor idi ha var ha yok olan şuura;
Unuttum gittim neyse ki, orda otura otura…

Eh, düzleyince dibini, ibadetgâh ettim ora;
Alamadım hiç kendimi, daim geldim gittim ora…
Ağacın kendi yeşildi, ama ismi idi kara!...
Orada her şey yeşildi, tek bendim olan kapkara.

Hani, yakışmadım dedim, orada hep dura dura…
Yerin-göğün beğenmediği oralarda niye dura?!
Beğenmedim hiç kendimi hem ben kendim de o ara…!
Derken, ağlayasım geldi, ağladım gayri orada.

Oracıkta sağladım eh ibadet işimi gündüz;
Birazcık da ağladım eh, sanmıştım kendimi öksüz;
Oracıkta inzivâm geldi, olduydu biraz gönlüm, nüzz!
Nüzz olunca… dağ düz, taş düz, her şey dümdüz, sanki sündüs…!

Kâlb inceldi de inceldi oralarda dura dura…
Ardından sevesim geldi gayri, nidâ ettim yâra…!
Amma velâkin yâr kimdi; beni kim ara, kim sora…?!
Ama pek hûş bir yâr ismi düştü o demde şuura!...

Mevlâ idi onun ismi, yani değil idi Leylâ;
Üzen Leylâ’lardı beni, ondan gittiydim ben dağa;
Gayri o dağ, dağ değildi, dönüşmüş idi bir bağa;
Sevdim içimden o bağda Mevlâ’yı hep doya doya…

Dağ, bağ olurmuş aşk varken, sarp kayalıklar olsa da;
İş, aşk olurmuş Hakk yârken, hep zorluklar olsa da.;
Mâsivalık Leylâ varken, bağ ve bağlıklar olsa da…
Hazan olurmuş çok erken, nice vahâlar olsa da…

Leylâ’dan ma’nâ, ağyârdır Mevlâ’dan, cihan olsa da,
Bir Hakk’ın rızası kalır, tüm cihân ziyân olsa da;
Yalnız Hakk âşikârdır, âşıkta nihân olsa da;
Dilimde sedâsı vardır, söylesem duyan olsa da…!...

Duymağa tam kulak gerek, yeter bir tane olsa da!
Denileni duymak gerek, denilen bir “A!...” olsa da…!
Duymuyorsa bilmek gerek, yetmez bin tane olsa da…
Gayri nice beyân gerek... söz ayân-beyân olsa da!

Sedâsı vardır duymağa, sevdâsı vardır yanmağa;
ALİ onun için kapkara, yeşil içinde olsa da;
Karalığım sevdâmdandır, biraz az dimağ olsa da;
Ölü gibi olmamdandır, ten-ü beden sağ olsa da.