sen şimdi vitrindeki bebek gibi duruyorsun ya öylece
üç günlük ömrümün
ikinci gününde


kalbime aşk,
başıma dert oluyorsun..


kalbim demişken,
çizgili kas yerine defter gibi adeta
şiir diliyle atıyorsun,
günde en az bir defa


hayata baktığın pencere önünden geçerken ben
sen geçerken sahilden’ dinliyordun
sessizce vitrininden


ayak’ kabıma baktım o an
hani gemiye benziyor mu diye
bir de gözlerine,
batıracak mı diye


herkesin gözü sendeydi
herkesin aklı, yanındakinde
hani bir bakışın çelmesiyle
çelinir mi diye..


üç günlük ömrün ilki kalabalıklarda geçmişken
başkalarının gölgesini taşımak
ağır geliyordu üstüme


camından yansıyan yüzüme baktım
bakışlarımda gözlerin,
aşk kırpıyordu rengiyle


şimdi ben, vitrin önünde aşka dikilen anıt gibi dururken
ömrün ikinci vaktinde,
saygıda kusur etmeyen bir taşın
sabrına alışır mıyım ?!

bilmem..

hem zaten cam var aramızda
aşka yarı saydam
dokunsam opak olacak


zorlasam, biliyorum
can gibi kırılacak


mevsim bahara dönüyor şu ara
dallar çiçeğe gebe

çık artık fanusundan

ya ebe ol kalbime
ya da sobelen
çocuk ellerime..