Damlalar düşüyor penceremin pervazına
Toprağın susayan bedeni buram buram
Çekiyor kurumuş çatlayan yarıkları
Fokurduyor suları yuta yuta
Berekete uyanıyor tozuyla

Perdeden içeri düşen cılız taneler
Yüzüm yangınlarında eriyor
Gözlerim yeni günün sabahına
Yağmurun hışmıyla uyanıyor

Dünden kalan kırıklık yüreğimde
Şakağımda acıdan bir çizgi geçiyor
Tebessümlerin buğulu camlar ardında
Eşsiz gamzesini yakalamak istiyor
Kaçırıyor parmak uçlarımdan
Anlık mutluluk durduramıyorum
Yakalasam!
Doyasıya öpeceğim
Muzipçe gülümsüyor

Yüreğimde ayrılıktan cengâver
Kayboluyor onun gücünde
Ellerim göğe açılıyor gözlerimde umut
Dualar iki dudak arasında
Hayran kalıyorum tabiata verilen bu güce
Şükrediyorum

Bitti!
Duruldu damlacıklar
Sıcak bir buğu yayılıyor evrene
Bir kuş elma ağacının dalında
Şaşkın başını göğe kaldırıp
Verilen susuzluğa bereket
Teşekkür ediyor yaradanına…
Gagasını şaklatarak

Kırıyor suçlarını sonbahar
O kuşun kanadındaki sevinçte
Hele bakın nasılda başkaldırıyor yaprak
Yaratanın muhteşem hükmünde!



Jale Keskin 25 Eylül 2010 /Belen Yaylası

Pasif şiirlerimden