Değişmez yazılan bölünmez deme,
Güzeller güzeli düşer dilime,
Pişip yanmak var zerre her deme,
Yeryüzünü yeksan göremezsin sen.

Çırpınır durur da kuşun kanadı,
Onun özlemleri güneş bahardı,
Yunus’ un fikri hep kalpteki yardı,
Yeryüzünü yeksan göremezsin sen.

Ney’ i üfler neyzen boyar hazana,
Tebrîzî’ ye yoldaş bir dost Mevlânâ,
Şeb-i Arus der de gider yazana,
Yeryüzünü yeksan göremezsin sen.

Pervane olmuşta aşkın nefesi,
Suyun şırıltısı içtendir sesi,
Aşığın derdi çok, yanar huzmesi,
Yeryüzünü yeksan göremezsin sen.

Dağla tepe ile yol arşın arşın,
Nedir derdin pîrîm saç baş yolarsın,
Virane şu gönlüm menzile varsın.
Yeryüzünü yeksan göremezsin sen.

Var sahibi mutlak Arş-ı âlâda,
Belki de çok yakın şah damarında,
Saklıdır muhabbet Esma adında,
Yeryüzünü yeksan göremezsin sen.

İrfan Yıldırım Çevik