Zaman her şeyin ilacıdır derler, yalan.
Günden güne giderek çöktüm.
Dakikalar geçtikçe,
İçimdeki boşluğu gördüm.

Buralarda büyüdüm,
bu sokağın çocuğuyum.
Dün oturdum bütün gün,
Ellerinde büyüdüğüm çocuğun kökünü çürüttüm.

Ben bu haftalardan sonra,
İçimdeki her diriyi toprağa gömdüm.
Annemin karnından yeniden doğsam,
Bu kadar değişmek ancak öyle mümkün.

Varsa sözün,
Söylemeye olmasın yüzün.
Al ve git.
En karanlık anı oldunuz hayran olduğum güzün.

Gelenlere güldüm.
Gidenlere sürgün,
Vurmak zorunda kalsam da;
Canımı sıktı, şüpheydi tek gördüğüm.

Kördüğüm.
Boynumu şu dünyaya büktüğüm
Günden beri gülmez yüzüm.

Çehrem hep hüzün.
Öyle ki yüzün,
Derincesine bakamıyorum,
Hapsoluyor kursağımda tükrüğüm.

Bu sana son sözüm.
Son sözümde nefret var.
Kan var, katran var.
Benim zaferim açtığın kuyuya düştüğün günüm.