Kızıllaşır şafak, biterken akşam
Kızıla sarı renk, ne de yakışmış
Bulutlara bir bak, o ne ihtişam
Buluta da ahenk, ne de yakışmış

Duygu değil midir, aşkın direği
Aşk denen o iksir, gönlün çerağı
Bir bakış yakarken, deli yüreği
Aşığına bu cenk, ne de yakışmış

Sevgi karşısında, eriyor demir
Senin sevdalınım, gözleri kömür
Bir yastıkta geçti, koca bir ömür
Aşkımıza mihenk, ne de yakışmış

Sevdadır sevenin, başında dönen
Her gün ateşlerde, yürektir yanan
Yan yana durunca, can ile canan
Boyu boyuna denk, ne de yakışmış

Mutluluk, huzur da, seven elinde
Şarkılar olmalı, her an dilinde
Beste inliyorken, cümbüş telinde
Sazlarıma bu henk, ne de yakışmış

İç çekip o anı, bir bir yaşarken
Hazanda dallarda, renkler coşarken
Oturup izlerken, yaprak düşerken
Parklara ahşap bank, ne de yakışmış

Lüzumsuz tükendim, aşk üzre bende
Yakışır dudağa, en tatlı hande
Tebessüm ederken, güzellik sende
Gamzelere şu enk, ne de yakışmış

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

ÇERAĞ: 1. Mum, kandil, lamba vb. ışık veren araç, çırağ. 2. Işık, çırağ.
MİHENK: 1. min. Mihenk taşı. 2. mec. Birinin değerini, ahlakını anlamaya yarayan ölçüt.
HENK: Oyun, cümbüş, eğlence: Henk zamanları yavaş yavaş geliyor
ENK: Parmağın, birleştiği yer.2-Çene kemiklerini birleştiği yer