aksine iştigal eder hayat her seferinde
hayallerin kabus olduğunda düşer peşine
doğum ve ölüm arasında ki yaşam denen leke
gözyaşı olur dökülür şairin gönlüne

satırlar tercüme eder dilsizliğini duymayana
bir kadın doğar mürekkep ile adı sevda
gönle düşen gözyaşı kavuşur kelama
zaman şairi silsede dokunamaz kelamına

meşki olmayan somutluktan
soyutluğa taşınır her an
güzelleşmesede yaşanabilir olan hayattan
senli yaşarım şu ufacık beyaz kağıttan

bilir misin?
şiirin öncesi bilinmeyende ki o acı
aslında ömrü işgal eden derin bir sancı
umudun ebelik ettiği zamanın muamması
aslında her gece gönlümün celladı

boğaza demirli yan yana geçen gece
o geceyi aydınlatan tek hece
muammadaki karanlıktı kadere
gidişinin aniliği ise eşik oldu deliliğe

bilinmez silsilesi vurdu yüreğimi
ne meşk yolunun engellerini
ne de gidişinin nedenlerini
bilmeyişim dilsiz etti benliğimi

ölümü beklediğim hayat
işte bu ufacık beyaz kağıt
bilki seni yaşadığım sensizliğime ağıt
ölüm anı olsada ne olur soyutluğumu dağıt