külüne ateşlenen kibrit gibiyiz
vasati kırk çöp ömrün


bu sabah,
güneş ışığıyla duş alıyordun rüyamla
gözlerim,
anahtar deliğinde
evire
çevire..


buzlu cam ötesinde mozaik bir hattat
hat sanatını icra ederken bir yandan
aynı hattın sınır ötesine geçecek kadar yer açıyordu parmağın
buğulu camından


seni rüyamla baş başa izlerken
yakalandı gözlerim
anahtar deliğinden


sonra çevirdin bakışlarımı
buzu kırılan mozaik gibi dağıldı hattın
hani bir sepyanın sehpasına tekme atmak gibiydi
ya da feraceli kızların
göz kırpması kadar kızıl ötesi


göz temasımız kesildi birden
ağına takılmış kuş gibi çırpınıyordu arzun
kanatların koynuma tünerken

derken,

parmakların tırmık oldu cam buğusuna
gerilmiş bir yaydık artık
geceden kalma ne kadar yıldız varsa
hepsini kaydırdık
köpükte beliren gök kuşağında

ve sonra,

ateşine küllenen bir kibrit ten
duman içtik baş başa


vasati kırk çöp yıldız
dönüyordu başımızda..