Göğsümde bir yara
Yaranın kabuğunda ellerin
Ve ölü sevicilerle uğraşıyorum
Onlar kalbimi öldürmeye çalışıyor
Bense sana kalbimle sarılmaya

Sanki yitik bir zamanın içindeyim
Ellerim buğday tarlasında güneşi arıyor
Güneşe uzanıp karanlığı tutuyorum
Öyle uzak ki güneş
Ellerime dokunmadan kayboluyor

Sonra sınırları ihlal eden bir mülteci oluyor yüreğim
Yüreğim kendine uzak
Kendine düşman
Kendine zindan
Kendine kör bir kurşun sıkıyor

Çoktandır sesim de sesini arıyorum
Göğsümde saçlarını okşadığım geliyor aklıma
Gözlerim buğulanıyor
Ağlamaklı oluyorum
Sonra bir okyanusun ortasında kalıyorum
Mavi bir gök düşüyor üstüme
Üstüm başım sen kadar güzelleşiyor
Sen kadar uzaklaşıyor
Sen kadar yabancılaşıyor hayata

Ama yitik bir kalbin içindeyim
Buğulu bir pencere önünde duruyor hayallerim
Dışarıda ölü seviciler
İçimde labirentler sıralanmış
Bense senin peşinden koşuyorum
Ölümse ölüm olsun sonum
Yeter ki sen kalbimin bir köşesinde dur
Belki ben seni unuturum
Ama kalbim asla unutmaz gidişini

İbrahim Dalkılıç

25.02.2019
00:05 İzmir