Başka bir baharın gelişine seviniyordu
Nekrotik belleği güçsüzlüğün
Aç gözlü bir yangın gibi güneş
Yalayıp geçiyor kasıklarını venüsün
Bir elin diğerinden istediği ahlaka aykırı. ( zaman insan toplum ve kişinin ahlak -ahlaksızlık doğru veyahut yanlış ile kavgası bunu kadın bedeni üzerinden anlatmayı seçen sistematik mısralar. elbette bir sevişmenin başlangıcı olarak da bakılabilir. )

Ahlak güneşin yaktığı ateşten meşale
Kendi elime yabancı, kendi bedenime el

Başka manzaraların geçtiği bir tren penceresinden
İzliyor gibiyim hayatı
Ellerim kaldı tek ( burada toplumsal kültürel hafızanın biriktirdiği ahlak adı verilen genel ve geçer yargıların yaşanılan dönemde şair için birer balyoz görevi gördüğü belli ediliyor. Ahlak kavramının iki ucuda keskinken işine gelenlerin onu nasıl eğip büktüğü ve başkalarını ahlaksız ilan ettiği sonucuda çıkabilir. )

Dora’nın yüzü ile izliyor diğer gözüm kendimi
Biri el olsun dedim, diğeri benim elim
Aynı trenin aynı penceresinden izlerken
Bir dağın ardında yitip gittiğini gördüğümden beri
Her yeşil vadiyi
Dora’nın içine ağlayan kırmızı gözünden doğurdum
Tüm sevişleri

Venüsün sevilesi tepeleri
Yabancı elimin sevgilisi
Ağlayan bir tutkuyla sarıyor bedenimi
İçilemeyen tatlı suyunu saklar
Dora’nın ekose çeşmesi
( doranın kim olduğu önemli burada dora adı verilen yazarın kendisi mi yoksa ahlak balyozu dışında yaratılmış olan ikinci kişilik mi. Venüs ile başlayan beşlik dora kim olursa olsun ahlak kavramının ötesine geçip bir kadının bedensel olarak kendini var hissetmesiyle ilgili.)

Ben ve diğer elim
Çürüyen her şeyin içinden aşkı geçirdim
Karanlıkta kalmış her manzara
Güneşe dokunmaktan korkuyor oysa

Bir trenin penceresinde kanat çırpan rengarenk bir kelebek
Yüzlerce iğne takmış renklerine
Göğümü deliyor her özgür uçuşuyla
Güneş kırmızısını akıyor
Venüsün doğurgan sırlarına



Bir tren penceresinde ben
İzlerken gelip geçen manzarayı
Tren aslında hep kalandı.


( bu son kısım diğer kısımlardan soyutlanmış olarak yazarın beklenen ama gelmemesi gereken gelsede toplumsal ahlakın balyozunun tepelerine ineceğini bildiği sevgili adı verilen karakter ile ilgili. Bu acıyla yoğrulmuş durumun verdiği heyecan haz ve öfkenin içinde. Sonzuz olmadığı ve bilinen son ile ilgili hüzün de içerisinde bulunmakta. )

özenilmiş şiir.

diyor ki şiir; bir tren penceresinden geçip giden manzarayı seyretmenin adı değil hayat, o manzaraya dahil olmalıyım.


günaydın sevgili deniz :)