Yıllarca ararsın aynı rengi, aynı kokuyu,
Ne zamanda vardır, nede başka bir yerde o duygu,
Unutursun kendini de unutamazsın onu,
Aklına gelmez, ne ölüm ne de hesap korkusu.

Sıkılırsın kalabalıktan, yalnızlıktan,
Alır başını gidersin her bir diyardan,
Bıkarsın artık yaşamaktan, yaşlanmaktan,
Anılar yorganına sarılıp yatmaktan.

Kabına sığmaz ateşler içindeki bedenin,
Umurunda olmaz ki onurun, güzelliğin,
Onun yolunda umutsuz bir insan olursun,
Ömrünü adasan da, geri dönmez o nurun.

Dünyayı verseler sevemezsin onun kadar,
Hiçbir yerde yoktur o gülüşler, o bakışlar,
Ne masum güller, ne çiçekler ne de çocuklar,
Aşk dışında yalandır alınan bütün hazlar.

Her insan için zaman bir kez sıfırdan başlar,
Acılar mutluluklar zaman selinde çağlar,
Aşk dışında unutursun her şeyi ey sevgili yar,
İnsan bir kere doğar ve yalnızca bir kere sever

Ahmet Öztürk