Her hücrem acı çekerken
yazıyorum bu satırları...
Kalbim ağlarken...
Yüreğim paramparçayken...
Benim nur yüzlü meleğim uçarken
yazıyorum bu satırları...
Uçarken...
Bembeyaz bir güvercin gibi
kanatlandın gökyüzüne...
Dupduru yüzünle,
umut kokan o tatlı dilinle...
Acı çeken her yanıma,
kaygılarıma,
tasalarıma...
Bir bir tuz basardın Sen,
bütün yaralarıma...

----

Ben ki;
Etrafta serseri bir mayın gibi
dolaşırken...
Dokunsan pimi çekilmiş bir bomba gibi...
Patlamaya hazır bir volkan gibi
olmuşken...
Ben ki;
Böyle çaresiz,
böyle virane...
Yaralı bir kuğu misali
durmadan çırpınırken...
Her cümlemin içinde bir of çekerken...
Sadece senin sesini duymak,
yeterdi yüzümdeki güllerin açmasına...
Hele o melek yüzünü görmek,
hayattı inan...
Hayattı bu aciz kuluna...

----

Merhamet timsaliydin sen...
Sevgi doluydu kalbin...
Ellerin dokununca hafiflerdi acım...
Teninin kokusunda,
dudaklarının kıvrımında
saklıydı benim ilacım...
Şimdi,
bütün hücrelerim yasta...
Olmuşum tepeden tırnağa
yatalak bir hasta...
Sen artık yanımda yoksun ya...
Yaşamaya çalışmak bile çok zor inan,
çok zor bu fani dünyada...
Çok zor...

----

Gülüşünü getir bana...
Bağla yaralarımı...
Ertelensin bu ani gidiş...
Olmaz mı?
İşte şuramda,
sol yanımda acım...
Dindir...
Deva ol sol yanımdaki bu acıya...
Nur yüzlüm...
Melek yüzlüm ne olur kanatlanıp uçma...
Beni bu köhne dünyada bir başıma koyma..
Sensiz bu dünyanın yükünü çekemem ben...
Eğer gidersen...
Bir kaç güne kalmaz,
bende gelirim peşinden...
Bende gelirim MELEK YÜZLÜM...

Yazan : Recep Hamza