Komşuda lokma pişer azıcık bize düşer
Sanırım hayli gençtik güvendik el varına
Tavuk gibi yer eşer doyacak diye beşer
Buğday ektik ot biçtik bakmadık zararına.

Aşık’a her şey kolay dağlar düze dönerken
Kalacak dam arzusu tüm umudu sökerken
Elem kapın çalmadan diyesin ki çok erken
Yolun zorunu seçtik çarptık yad duvarına.

Kileri boşaltarak benim önüme sermiş
Çift yastıkla yatışım hane halkını germiş
Üç gün olmuş geleli süre hitama ermiş
Sevgiyle yedik içtik koştuk tren garına.

İlgiyle edep kültür herkes kendi arınca
Ekmek pişirmez ama yanar biraz fırınca
Karanlık bastırarak çaresizlik sarınca
Anladık ki bir hiçtik uyduk ten kararına

Ev sahibi dediğim eğlenerek keyfince
Benim yerime binip yaktı bay bay edince
Diz döverek ağladım onlar böyle gidince
Oh kendimizden geçtik yine kaldım yarına.

21.02.2019
Ahmet Çelik
NOT: Bu şiir; Eve gelen misafiri uğurlamak için tren garına getirip lafa dalan ve son treni heyecanla bekleyip, tren tam hareket ederken ayıkıp ev sahiplerinin trene bindiği, misafirin yerde kaldığında, dizlerini döverek ağlamaya başlar, GAR GÖREVLİSİ NE AĞLIYORSUN BEY EFENDİ İNŞALLAH YAKINDA TEKRAR KAVUŞURSUNUZ DER, O DA CEVABEN BEN ONA AĞLAMIYORUM, ONLAR BENİ YOLCU ETMEYE GELMİŞLERDİ ONLAR GİTTİ BEN KALDIM ONA AĞLIYORUM.