Gün eğilirken denize
Bir kızıl ışık yansır benize.
Eşen Çayı’nın Akdeniz’e
Aktığı yerdeyim.

Hiç bitmedi
Geceyle dansım.
Artık çok uzak
Gündüze kavuşma şansım.
Gecelerin ömrüme
Kazık çaktığı yerdeyim.

Hayatım
Sarpa sarmış çoktan.
Başım
Dara düşmüş yoktan.
Duyguseliozan
Umut kesmiş Hak’tan.
Egolarımın soluk soluğa,
Kan-ter içinde,
Patinaj çektiği yerdeyim.

Kaybettim ben,
Sen de beni.
Umut doğmaz
Artık yeni.
Tutan olmaz
Kendi düşeni.
Sevda karası gözlerimden,
Yaş dökerek,
Sular, seller gibi,
Pişmanlıklarımın
Ayyuka çıktığı yerdeyim.

Oysa ki hiç azalmadı
Hayat ile kavgam.
Canıma okudu
Kederle gam.
Çelikten bir kafes gibi
Kara sevdam;
Elimi, kolumu bağlayıp
Hergün bir canıma
Sıktığı yerdeyim.
Artık bende kaybettim
Çoktan yolum.
Sağımda riya,
Sevda yarası solum.
Bir vefalı yâr gibi
Kollarını açmış ölüm.
Bahar yağmurlarına doyunca yerden;
Kuşkonmaz topladığım,
Dolamanların çıktığı yerdeyim.

Gün eğilirken gökten yere,
Çağlarken
Gözlerimden doğan dere..
Umudumu yatırıp
Gittiğin yere;
Gözlerimin baktığı yerdeyim.
Yüreğimin attığı yerdeyim.

Duyguseliozan