beni
böyle havalar
mahvetmedi;
böyle havalarda
ben ettim kendime
ne ettimse!

duygularımın keşfedilmemiş koylarında,
dumanlı dağ başlarında,
uçurum boylarında
taze bir çocuk hallerinde
çoğu zaman vurdum duymazdım
mahcup ve duygusal.

hüzünlerden arta kalan
bir avuç tebessüm,
solgun yüzümde tek ışığım.
mutluluk kazanından boş döndü
her dalışta gönül kaşığım.
sonbahar rüzgarlarına kapılmış
dalı terkeden yaprak misali
savrulup gitti aşığım!

söz verdik
yalancı olduk.
çok sevdik
yabancı olduk.
solgun tenimde bir avuç tebessüm,
hüzünlerden arta kalan.
belki güneşin
doğup batışı gibi,
belki bir ceylanın
ürkek bakışı gibi
yaşananların çoğu yalan
uzun sürmeyen, arkası olmayan.

her yeni gün
yeni bir umut demek.
umutlarda tükeniyor giderek.
güneş sürdürse de doğup batışını,
umudumuzu lodosa bıraktık çoktan.

küçük bir çocuk masumiyetiydi yüzümüzdeki,
ve ürkek bir kuştu içimizde sevgi.
ayrılıklar yarattık,
fırtınalar kopardık yoktan!

hepimiz razıyız şimdi alın yazımıza.
ne bir serzeniş var yürekte,
ne dilde isyan.
suspus dudaklar, nasırlı yürekler,
gözler perdelenmiş ağlamaktan!

bir avuç tebessümdü
sevdalardan üste kalan.
onlar bende kalsın,
canlar sağ olsun fazlasından sakınan.

duyguseliozan