çok oldu çıktın masalımdan
içimdeki çocuk da kabul etti bunu
her eve birden yürüyemez dedi
her evin kilidi, anahtarı başka
bir de düğüm çözen perisi yoksa
oturur kalır ocağın başında
eteği yamalı kül kedisi


geceye yalnız girsen ne çıkar
nasılsa yıldızları oraya diken sensin
ellerindeki küçük saksıda
istersen bir dev büyütürsün
soğanlar filizlenmiş boşver
patatesleri toprakta bırakan sensin


hani istemiştim ki
masalımın prensi ol
"seni öyle görüyordum çünkü"
bilmezdim o zamanlar
her masal suyunda
kurbağa prens olmaz
her yürüdüğün toprakta
çimen çiçek yeşermez
kaç avuç su dökersen dök


yani masal ağacımızın toprağını biz seçeriz
’ bu söz biraz yalan olsa da’
çarpı işareti çekemeyiz aşka
masala süreriz atlarımızı
ama işte lâkin
görmediğimiz eller yönetir bizi
ağzını büzemeyiz
gerçek torbasının

sahi sandıkta saklı hayallerimiz kaldı mı?


16. 02. 2019 / Nazik Gülünay